Beste allemaal,
Wat er hier in Burkina Faso aan de hand is weet ik niet,
maar van het weer klopt hier niets meer. Twee weken
geleden hebben we temperaturen van 42C gehad.
Daarna twee dagen enorme stofwinden van ’s ochtends
vroeg tot ’s avonds laat. De afgelopen week is het erg
wisselvallig weer geweest. Een beetje heiig van de stof
die in de lucht zit, een dag iets hogere temperaturen en
deze week weer de Harmattan winden. Maar minder stof dan
de laatste keer. Normaal heb je deze winden in de
maanden januari en/of februari. Nu zo de echte
warmte/hitte moeten beginnen. Dat betekent tot 44/45C
overdag en dan is het ’s avonds om 20.00 uur nog vaak
nog 38C. Dat heb ik dus nog voor de boeg.
De afgelopen twee weken heb ik vijf Nederlanders op
bezoek gehad. Vier studenten en de vader van een van
hen. De studenten kwamen hier in Kaya en in Namsigui een
sportproject uitvoeren. Een leuke ontspanning voor de
kinderen uit het Centrum voor straatkinderen in Kaya. Ze
hadden paasvakantie en deze had zo deels een door hen
gevuld programma.
| Adaré aan het sporten | Vrouwen in Namsigui lopen zich warm voor een voetbalwedstrijd |
Stofwind
Ze hebben kunnen kennismaken met voor hen nieuwe sporten
zoals tafeltennis, honkbal, trefbal, basketbal, dans, et
cetera. De benodigde materialen hiervoor hadden de
studenten meegebracht uit Nederland en deze zijn hier
gebleven zodat de kinderen met deze sporten kunnen
doorgaan.
In Namsigui was de spellenmorgen met de kleintjes van de
kleuterschool een groot succes. De kinderen hebben de
verschillende spelletjes erg leuk gevonden. Op een
skippybal uit Nederland rondspringen is natuurlijk niet
iets wat zij elke week doen. Ook kregen de kinderen
‘brochettes’ (vlees aan stokjes) , rijst en cola en
Fanta. Wat kan een kind in Namsigui zich nog meer
wensen? In Kaya hebben we ook nog een speurtocht
uitgezet. Velen hadden ingeschreven en ook dit was iets
nieuws hier en een succes.
Na deze twee weken ben ik even naar Ouaga gaan
bijtanken. En dat heeft me goed gedaan, heb een fikse
verkoudheid te pakken die maar niet wil overgaan. Maar
de moeheid is een beetje gezakt. Nu weer aan de slag in
Kaya. Er is de afgelopen twee weken veel werk blijven
liggen, wat toch gedaan moet worden. Je schuift vele
dingen even vooruit, maar je komt ze toch weer tegen.
Dus even aanpakken. Volgende week gaan we de eerste (de
oudste) groep kippen vervangen door een jongere groep.
De oudere worden verkocht. Dit communiceren we op de
radio. We moeten tenslotte 180 kippen kwijt op twee
dagen tijd. Om met de kippenfarm quitte te draaien
hebben we eigenlijk nog 200 kippen erbij nodig, maar ik
ben bang dat de gebouwen daar te klein voor zijn. We
moeten hiervoor naar een oplossing zoeken.
De rest van de ateliers draaien ook goed. De kinderen
gaan er elke dag met plezier heen. Het zijn nog maar ca.
8 weken en dan hebben de kids alweer vakantie. En dan
ook nog 4 maanden. Vreselijk lang. Ze gaan dan naar hun
familie of naar gastgezinnen en volgen tevens een
vakantiestage in een atelier bij hen in de buurt. Dit
moet nu ook allemaal geregeld gaan worden.
Ik heb mijn vlucht geboekt voor 2 juni a.s. Ik heb van
de ene kant zin om iedereen weer terug te zien, maar zou
toch weer het liefste hier blijven. Maar that’s life!
Ik mail weer gauw!
Groetjes
Monique