Beste allemaal,
Vanuit een zeer warm wordend Burkina Faso een bericht
van mij.
Ja warm, en de maanden april en mei schijnen het warmst
te zijn.
Maar ik heb hier voor gekozen dus ik mag niet klagen.
Wat nieuws.
Allereerst over de lopende projecten in het centrum voor
straatkinderen te Kaya:
De kippenfarm gaat goed. We hebben vanaf eind januari
eieren en ons geluk is dat een supermarktje uit de stad
deze met regelmaat bij ons komt afhalen. Een afnemer
voor alle eieren dus. Makkelijker kan het niet.
Hij klaagt alleen een beetje dat het aantal te laag is.
We hebben inderdaad een tegenslag wat het aantal eieren
betreft, maar wij verklaren dit doordat er gewerkt is om
en aan de kippenhokken. We hebben afdaken van golfplaten
moeten maken en dat getimmer brengt de kippen letterlijk
van de leg. Ook hebben we 2 weken geleden de kippen de
snavels laten korten en daar schijnen ze ook gevoelig
voor te zijn. Ik hoop nu maar dat het aantal eieren per
dag weer snel zal stijgen.
Eind juni krijgen we een 2e zending legkippen. Nog eens
200 stuks. Het project loopt verder goed. We hebben een
goed iemand gevonden die zich bezig houdt met het
kippenproject.
Het kappersatelier gaat ook naar wens. We hebben op de
scholen affiches opgehangen dat de kinderen zich gratis
kunnen laten komen knippen. En dat werkt. Ik maak zelf
veel publiciteit op straat bij de bedelende kinderen.
Zij vinden het prachtig om in een echte kappersstoel te
mogen plaatsnemen en als mens te worden gerespecteerd.
De groentetuin die we hebben opgestart levert ons
aubergines, kool, uien en tomaten. Elke ochtend en avond
besproeien de kinderen de planten. De groenten gebruiken
we in de keuken van het centrum. Maar ik moet erbij
zeggen dat we met de tomaten noodgedwongen moeten gaan
stoppen, want deze overleven de weg naar de keuken niet.
Ze zijn zo lekker en mooi rood, dat de kinderen het niet
kunnen laten erin te bijten. Dus geen tomaten!
Verder hebben we in Namsigui de opstart van het
geitenproject afgerond. We hebben een groot aantal
geiten laten kopen door een dorpeling. Deze zijn achter
mijn huis binnen een omheining van stro gehouden. Elke
ochtend en avond hebben jongens takken van bomen voor
hen moeten kappen als eten.
De dag dat de vrouwen de geiten kwamen halen kreeg elke
geit een nummer om haar nek en de vrouwen moesten uit
een bakje een nummertje trekken. Doe je het niet op deze
manier dan komt er ruzie van. Er waren zelfs al enkele
geiten bij die zwanger waren.En dat is de bedoeling van
het project. De vrouw krijgt een geit en het eerste
vrouwelijke jong moet ze doorgeven aan een andere vrouw
via de projecteidster van de wijk. Is het jong van het
mannelijke geslacht dan wordt het verkocht en er een
geit voor aangekocht. Zo moet de veestapel groeien.
Het micro-crediet project is ook van start gegaan. 10
groepjes van 3 vrouwen. 30 vrouwen hebben een bedrag
ontvangen en na een jaar moeten ze dit terugbetalen. Ze
kunnen dan eventueel opnieuw een lening aangaan. De 3
vrouwen zijn verantwoordelijk voor elkaar. Dit
stimuleert hen elkaar onderling te volgen.
Ik heb nog een 2,5 maand te gaan. De tijd vliegt.
Er is nog veel werk te verrichten. We hebben nog de
voorjaarsvakantie voor de deur staan, waarin we met de
kinderen van alles moeten ondernemen, we moeten gaan
werken aan de lijst van kinderen die vanaf juni as het
centrum gaan verlaten, etc.
Stil zitten hoef je hier niet. Ik moet wel zeggen dat
mijn tempo door de warmte een stuk gedaald is en ik s
middags echt een siesta moet houden om op de been te
blijven. Vakantie, neen echt niet. Maar wel veel leuker
dan zomaar een vakantie!!!
Ik beloof binnenkort weer van me te laten horen. Als zit
ik ver weg, ik denk aan iedereen.
Ik hoop dat jullie ook aan mij en mijn kinderen denken.
Monique Wolters